Εγκέφαλος αυτοκινήτου
Την τελευταία δεκαετία η λειτουργία της μηχανής του αυτοκινήτου έγινε πολύπλοκη.
Τα αυτοκινητά κατασκευάζονται, με ηλεκτρονικά συστήματα που χρόνια πριν ήταν ανύπαρκτα.
Αυτά τα συστηματα συνεργάζονται άμεσα μεταξύ τους για να λειτουργήσει ο κινητήρας.
Ετσι κατέστη απαραίτητο η ύπαρξη μιας μονάδας επεξεργασίας (Κεντρική μονάδα ελέγχου μηχανής
(ΕCU), ή ηλεκτρονική μονάδα ελέγχου) για τον έλεγχο και συντονισμό των παραμέτρων αυτών
των συστημάτων.
Αυτή η μονάδα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας υπολογιστής, με την μόνη διαφορά, ότι είναι πολύ
μικρός σε μέγεθος (σαν ένα μικρό βιβλίο) και ο οποίος συντονίζει όλη την λειτουργία της
μηχανής.
'Ολα τα υποσυστήματα του αυτοκινήτου στέλνουν μέσω μικροεπεξεργαστών πληροφορίες στον
εγκέφαλο ο οποίος τις επεξεργάζεται σύμφωνα με το πρόγραμμα λειτουργίας του και δίνει τις
ανάλογες εντολές ώστε να λειτουργούν ολα τα υποσυστήματα.
Οι πρώτοι εγκέφαλοι σχεδιάστηκαν για να ελέγχουν λειτουργίες του κινητήρα, όπως π.χ
α) τον έλεγχο του μείγματος καυσίμου-αέρα,
β) τον έλεγχο της έναυσης,
γ) τον έλεγχο της κυκλοφορίας των καυσαερίων.
Σήμερα όμως ελεγχουν και άλλα συστημάτα όπως
α) η διαχείριση του κινητήρα,
β) το σύστημα ηλεκτρονικών ταχυτήτων και αντιολισθητικών φρένων,
γ) το σύστημα απορρόφησης κραδασμών,
δ) το σύστημα σταθερής ταχύτητας,
ε) το σύστημα ηλεκτρονικής ανάρτησης,
στ) το σύστημα κίνησης με τους τέσσερις τροχούς,
ζ) το σύστημα ελέγχου κλιματισμού,
η) το σύστημα τάσης εξόδου του εναλλακτήρα,
θ) το σύστημα αντιμπλοκαρίσματος τροχών και άλλα πολλά.
Μερικά ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου αυτοκινήτου (εγκέφαλοι), μπορούν και ελέγχουν ακόμη
περισσότερα συστήματα, όπως πχ.
α) τα φώτα πορείας
β) το φωτισμό της καμπίνας
γ) τη διακοπτόμενη λειτουργία των υαλοκαθαριστήρων και την αντίσταση θέρμανσης του πίσω
υαλοπίνακα και άλλα πολλά.
Μια τέτοια πολύπλοκη λειτουργία όμως έχει και προβλήματα που όμως λύνονται με παρέμβαση του
μηχανικού και ενός διαγνωστικού μηχανήματος.